Wat je zegt ben je zelf!

Lang geleden begon ik met de studie voor karakterkundige en gelaatkundige. Ik was altijd al geboeid in wat er allemaal in mensen omgaat. Hoe lichaam en geest elkaar beïnvloeden. En hoe ons lichaam zichtbaar vertaalt wat wij ervaren, zelfs nog voor iemand er zelf al woorden aan kan geven.

In mijn werk als kinderverpleegkundige ben ik me hier steeds meer van bewust geworden. Vooral ook omdat jonge kinderen zich niet verbaal duidelijk kunnen maken. Juist zij laten veel zien met hun lichaamstaal en uiterlijke verschijning of uitdrukking. Het interessante is dat kinderen en ouders hierin onzichtbaar samenwerken en elkaar soms ook, onbewust, kunnen tegen werken.

Ben jij mij?

Ik ben er zelf dol op: de ouder/kind consulten. Mooi en vermakelijk om te zien hoe veel een kind kan lijken op zijn ouder. Als een klein spiegeltje. Wanneer de ouder zichzelf in een kind herkent, verloopt het contact en de opvoeding vaak gemakkelijker. Ze snappen wat een kind nodig heeft omdat ze dezelfde behoeften ervaren. Dit komt omdat wij naar de ander kijken vanuit ons eigen karakter. Dit doen wij mensen ook bij onze eigen kinderen. 

Aangezien een kind voortkomt uit twee ouders, is het ook goed mogelijk dat het karaktereigenschappen bezit die door één van de ouders niet herkent wordt. Dan kan het zijn dat opvoeden een grotere uitdaging is. Er is minder herkenning en dit kan leiden tot minder begrip of inzicht in het handelen van het kind. 

Wanhoop slaat dan soms toe: De ouder denkt vanuit het eigen karakter op de “juiste knoppen” te drukken bij het kind om het bij te sturen, maar deze blijken niet of averechts te werken. Tevens speelt vaak ook de mening van de naaste omgeving een rol. Ook vanuit daar komen de oprecht goed bedoelde tips en trucs. Maar ook zij bekijken de situatie vanuit zichzelf. In een gunstig geval snappen zij de behoefte van het kind, wederom vanuit herkenning van het eigen karakter. In een minder gunstig geval leiden de opmerkingen en adviezen tot een nog grotere twijfel bij de opvoeders.

Ken jezelf

Waar zoek je naar bij de band tussen ouders en kind? Het is leuk om te zien waarin ouder en kind veel op elkaar lijken. Maar gek genoeg zijn juist de verschillen interessanter dan de overeenkomsten. Hierin ligt namelijk het geheim om tot een harmonieuze ouder/kind relatie te komen. Om de verschillen waar te kunnen nemen, is het van belang dat de ouders inzicht hebben in welke behoeften zijzelf voelen. Hoe zij reageren op situaties en hoe er met hen is omgegaan toen zij klein waren. Soms staat dit werkelijk loodrecht tegenover de behoeften die passen bij het karakter van hun eigen kind. 

Het prachtige nieuws is dat we met inzicht ook weer uitzicht krijgen. Je kan leren samenwerken met je kind. Kijken naar aanvulling vanuit behoeften van het kind in plaats van invulling vanuit eigen wensen. Hierin zijn kinderen onze leermeesters: zij laten zien waar de ouder nog in mag groeien en er kansen liggen voor een opvoeder om zichzelf te verrijken.

Ik gun je het licht in je ogen!

Een dik jaar geleden begon ik met samenstellen van een groep mensen die zich door mij wilden laten scholen tot gelaatkundige. Het werd uiteindelijk een mooie groep met dames uit allerlei windrichtingen, allen met een bovengemiddelde aanwezige interesse voor de medemens. Inmiddels zijn we heel wat gelaatkunde lessen, inhoudelijke lunches, uitstapjes, opgedane kennis en inzichten verder.

Vlnr: Kim, Peggy, Jedidjah, Marieke. Ellen mist op deze foto

Er lieten zich zoetjes aan mooie ontwikkelingen zien aan zelfkennis. Het is belangrijk om goed te weten wie jezelf bent, voordat je je gaat wijden aan het kijken naar anderen. Je kijkt immers naar een ander vanuit je eigen perspectief. Dus wat jij vindt van een ander, zegt evenveel over jouzelf als persoon.

Nog steeds stappen "mijn gelaatkunde girls" processen in om tot hun eigen kern te komen. Kijken ze in zichzelf, wat er gaande is achter hun eigen uiterlijke verschijning. Dit is niet altijd zo gemakkelijk, maar geeft wel veel persoonlijk inzicht en uiteindelijk ook een prachtig uitzicht. Stuk voor stuk hebben ze de potentie om de praktische mensenkennis, op hun eigen specifieke manier, uit te gaan dragen. Afgelopen lesdag presenteerde en demonstreerde één van de gelaatkundigen i.o. haar zeer unieke visie op de schoonheid van een mens. Hoe dat ging, lees je hieronder.

Het uiterlijk versterkt het innerlijk

Dat is één van de uitspraken van Jedidjah Kuijten. Ze is al vele jaren top visagiste en is dit jaar zelfs de winnares geworden van de make-up awards. Door haar jaren lange ervaring met het mooi maken van mensen heeft zij het geheim ontdekt van hoe uiterlijk je innerlijk kan bekrachtigen. Daar is namelijk heel wat meer voor nodig dan alleen make-up!

Jedidjah nodigt medecursiste Kim uit om voor de spiegel plaats te nemen op de stoel en vertelt: "Iedereen is goed en mooi zoals hij of zij is.... toch wordt er veel gesproken en geschreven over schoonheid. Hoe rijm je dan dat de ware schoonheid vanbinnen uit moet komen? Voor mij is het uiterlijk een uitdrukking van je innerlijk. Zo ben ik het aanbrengen van make-up ook gaan zien! Binnenkant en buitenkant beïnvloeden elkaar, het is één systeem. Daarom wil ik graag van mensen weten hoe zij zichzelf zien.
Mensen hebben namelijk van nature een "look", maar voelen zich soms echt anders aan de binnenkant. Ik probeer d.m.v. een gesprek met de persoon die voor me zit erachter te komen wat zij zelf denken te voelen, maar niet kunnen uitstralen in hun gezicht. Wanneer je daar achter kan komen, kan je precies gaan bekijken welke make-up iemand daadwerkelijk versterkt. Innerlijk en uiterlijk kunnen elkaar zo ontmoeten. Omdat je jezelf dan herkent in de spiegel, ontstaat daar de innerlijker vrede en zelfacceptatie."

Daarna volgt haar vraaggesprek met Kim. Ze luistert aandachtig en gaat dieper in op hetgeen wat Kim haar uitlegt. Dan volgen, heel subtiel, de kwasten en overige make-up attributen. De make-up is heel fijngevoelig, maar het effect is enorm! Kim gaat steeds meer stralen en ik kijk mijn ogen uit. Een mooier voorbeeld van inner beauty out had ik nog nooit gezien. Letterlijk in een oogopslag.

Wie meer wil weten van deze prachtige methode of een persoonlijke innerbeautyout-sessie bij Jedidjah wil beleven, kan kijken op http://www.innerbeautyout.nl/

Gelaatkunde ontmoet Guasha Therapie

Het is even wat stiller geweest op mijn blog dan jullie van mij zijn gewend. Dat komt omdat er allerlei bijzondere veranderingen gaande zijn in mijn leven. Eigenlijk hebben ze allemaal het thema "afscheid is een nieuw begin". Iets wat momenteel veel mensen lijken te ervaren.

Voor het leven geldt in mijn geval dat je eerst los mag laten om te kunnen zien waar het nieuwe pad naar toe leidt. Bij het voelen van de keuze trekt de mist op en wordt het pad helderder. Of je het ook daadwerkelijk gaat bewandelen, blijft een keuze van jezelf. Soms kan je ook besluiten om het pad nog niet in te gaan en laat je het tijdelijk begroeien. Om het vervolgens op een later en meer geschikt moment te gaan ontginnen. Zodat je alsnog de wandeling kan gaan maken.

Eén van deze paden leidde mij naar een bijzondere therapievorm die blijkbaar veel raakvlakken heeft met de wijze waarop ik de gelaatkunde en de praktische mensenkennis vormgeef: de Guasha Therapie.

Schrapen met Jade

Bron: www.guashacentrumsantai.nl

Al jaren lang kruist deze therapievorm mijn pad. Het kwam aanvankelijk tot mij via een cliënt die ik zag voor een karakteranalyse. Hij liet zich al jaren behandelen met de schraaptechniek en met succes. Later ontmoette ik in een consult een dame die het toepaste bij paarden. Nog later kwam vanuit mijn interesse in gezichten, de Guasha gelaatsbehandeling in mijn vizier.

Guasha Therapie is een eeuwen oude Oosterse schraaptechniek waarbij afvalstoffen en toxinen in het lichaam worden los geschraapt met een schraper van Jade steen. De vrijgekomen afval- en gifstoffen kunnen zo door onze organen weer worden verwijderd. Door deze techniek toe te passen ontstaat er een betere doorbloeding en energiestroom in het lichaam. Het proces is diepgaand en geeft ook een soort van tekening (Sha) op het behandelde gebied zoals je op de bovenstaande foto kan zien. Hoe het werkt en deze Sha ontstaat is een ingewikkeld proces wat je HIER kan lezen. Je kan Guasha gebruiken als behandeling bij klachten, maar nog mooier zou zijn wanneer men juist ter preventie van klachten met regelmaat een therapeut zou bezoeken.

Niet meer van mijn padje

Na een hele poos was ik dus weer opnieuw beland aan het begin van het begroeide pad. Ik ontving namelijk een mail met een uitnodiging van Harris Sleegers, opleider en oprichter van het Guasha Centrum "Santai" om kennis te maken. Dit keer besloot ik dat ik klaar was om dit inmiddels dichtbegroeide pad te gaan ontginnen, de mist klaarde op en ik ging aan de wandel.

Bron: www.guashacentrumsantai.nl

In het gesprek met Harris, werd mij duidelijk dat er een aantal overeenkomsten zijn binnen de Guasha en de Praktische Mensenkennis! Een voorbeeld daarvan is de verdeling in klachten aan de linkerzijde (gevoelszijde) of rechterzijde (publiekszijde) van de mens. De kennis vanuit de psychognomie (gelaatkunde) kan daarnaast ook in de Guasha Therapie aanvullend zijn. Zoals de reflexzones die men kan waarnemen in het gezicht die aangeven waar het in het lichaam een emotie/thema of orgaan "knelt". D.w.z. dat het gezicht dus vóór de Guasha behandeling een andere "look" zal hebben wat betreft de kleur en dynamiek, dan erna. Hoe meer er in het lichaam is gebeurd tijdens de behandeling, hoe beter dat dit te zien zal zijn.

Het plaatje werd mij compleet na mijn meeting met Mariette de Nes. Mariette is gediplomeerd Guasha Therapeute EN volgde zelf in het verleden ook gelaatkunde lessen. Zij kon mij daardoor NOG enthousiaster maken om een programma in elkaar te gaan draaien voor het onderwijzen van de praktische mensenkennis aan Guasha Therapeuten.

Zo geschiedde. Ik ontwikkelde een programma en ik ben enthousiast over de inhoud! Met deze kennis zal de opgeleide Guasha therapeut nog meer leren over hoe ons lichaam en hoofd kunnen laten zien wat er vanbinnen allemaal leeft. Waardevol, aangezien men zich zo nog beter zal kunnen afstemmen op de cliënt die de behandeling ondergaat en de behandeling dus effectiever kan worden.

De maandelijkse lessen starten eind 2017 en zijn enkel toegankelijk voor Guasha Therapeuten.

Zonder doekjes, intiem en om in te verdrinken.....

Het gezicht spreekt boekdelen, klinkt het spreekwoord. Maar WAT spreekt er dan precies? Dat is de vraag die mij vaak wordt gesteld en waar ik ook vaak over na heb gedacht.

Mijn portret in het boek, levensgroot en best confronterend

Er is namelijk zoveel te zien aan een mens in het geheel. Dat betekent dat niet alleen ons gezicht een boodschap heeft, maar ook ons lichaam een verhaal met zich meedraagt. Dit is ook waar het "lezen" van een persoon begint. Pas daarna kijken we naar het gezicht en de vormen die te zien zijn aan de gelaatstrekken.

Voor mij persoonlijk spelen de wenkbrauwen, ogen en de mond een grote rol. Hier speelt zich ook met name de verbale- EN non-verbale communicatie af. Aan de oogstand, de ligging van het oog (diep of bol) en oogvorm is veel af te leiden over wat er schuil gaat in onze geest. Daarom ben ik zo ENTHOUSIAST over het prachtige "naked eye project". Hier heb je me vast al vaker over gehoord! (Klik anders maar eens HIER)! Gisteren laat in de middag mocht ik het boek ontvangen en de rest van de avond ben ik verdronken in de ogen van de mensen die erin te zien zijn. Levensgrote portretten, allemaal op een zelfde manier gemaakt: zonder zichtbare kleding en recht van voren: naakt, kwetsbaar met de ziel zichtbaar voor de kijker.

Wat ZIE je?

Hard versus zacht ©NEYEP

Veel is er te zien aan de kijkers, geen enkel oog is hetzelfde. De theorie hierachter lees je ook in het boek en dat is ook precies wat men ziet in de portretten uit het boek. Er worden namelijk 2 dezelfde gezichten afgebeeld: één met twee linker ogen en één met twee rechter ogen.Hier links zie je dan wat voor een indruk dat geeft bij mijn eigen hoofd: twee verschillende uitstralingen in het gezicht. In het boek kan je natuurlijk veel beter kijken, aangezien de gezichten dan op ware grootte zijn.

Ik kan je vertellen, ik vond het portret van mezelf best confronterend om naar te kijken en voel er van alles bij. Ik zou het zelf willen omschrijven als "zacht en berustend met vertrouwen" in het oog voor jullie rechts en "oplettend met stressfactoren" links te zien. Ik vond het best spannend om mezelf te laten fotograferen, maar door de prettige sfeer die werd gecreëerd rondom het knippen van de foto vond ik het eigenlijk ook prima en heb een geweldige middag gehad! Toch zie ik de aarzeling nog terug.

Ik heb de foto ook gepost op mijn facebook pagina en grappig is dat niet iedereen het verschil kon zien van de ogen. Iedereen kijkt dan ook op zijn of haar eigen wijze. Er is wellicht een bepaalde mate van "oog voor detail" voor nodig ;-).

Ogen openend! 

De materie in het boek is letterlijk ogen openend. De theorieën van de bedenkers van het project komen onder andere voorbij en die zijn ronduit boeiend. Om eerlijk te zijn ben ik daar met mijn nieuwsgierige geest vooralsnog snel doorheen gegaan omdat ik de overige ogen zo graag wilde ontmoeten en dat zijn er nogal wat!

Uitstralend of opnemend?© NEYEP

Voor mij werkt ogen lezen altijd heel fijn, ik hou ervan en kijk iemand heel graag lang in de ogen. Mijn ervaring is echter dat dit voor veel mensen spannend is en ook niet altijd welkom is. We zijn het niet zo gewend om te doen, maar geloof me....het is een aanrader! Wat een luxe is het dan om lekker te mogen staren naar de gezichten zonder schroom! Yes!!

De ogen raakten me. Ik blijf het bijzonder vinden dat de straalkracht van een oog zoveel kan vertellen over de innerlijke levendigheid en levenskracht. Het oog kan uitstralend of opnemend zijn en dit is zichtbaar gemaakt in het hele boek. Veel emoties zijn waarneembaar in de afzonderlijke portretten. Wat ik voorbij heb zien komen zou ik willen omschrijven als innemend, ondeugend, gevoelig, angstig, helder, verdrietig, beschermend, gelaten, wijsheid, hartzeer, confronterend, bewust, kwetsbaar, openhartig, gespannen, nieuwsgierig etc etc. Voor elke foto is er wel een bijpassend gevoel wat mij betreft. Ieder portret is in mijn beleving een visuele weergave van een persoonlijk levensboek. Zonder doekjes, intiem en om in te verdrinken....keer op keer.......



Wil jij dit ook zelf ervaren? Het boek is nog te bestellen op:
http://nakedeyeproject.com/webshop/

Mocht jij het hebben? Laat me graag weten wat je ervaart!
gelaatkunde@outlook.com

Een beetje van de baas en een beetje van jezelf: teamspirit en gelaatkunde

Het blijft voor mij zo mooi om groepen mensen en teams die met elkaar werken te observeren en waar te nemen hoe bijzonder het is dat gelijkgestemden elkaar vaak aantrekken. Al een hele tijd ben ik ook voor mijzelf onderzoekend voor welk soort mens ik persoonlijk "val", aangezien de praktische mensenkennis hier allerlei theorieen over heeft. Theorieën die niet alleen te maken hebben met dat we zouden vallen voor symmetrie of dergelijke in de mens, maar meer over het feit dat we eigenlijk allemaal intuïtief sympathie voelen voor mensen met herkenbare gelaatstrekken of vormen die wij in ons onderbewuste herkennen als iets van ons zelf!

Jij bent een beetje mij

We zoeken eigenlijk instinctief allemaal naar een soort van spiegel van onze eigen voorkomen. Gelaatstrekken en lichaamsvormen die wij onbewust begrijpen vanuit ons brein, simpelweg vanwege het feit dat ze qua vorm sterk op ons lijken en dat is wat we kennen en begrijpen. Niet dat we dat dan per definitie ook mooier zouden vinden, maar het is een herkenning van ons zelf in een ander. De herkenning geeft een gevoel van veiligheid, omdat dit ons het idee geeft dat er minder verassingen zullen zijn in het gedrag van de ander. Hierbij kan het bijvoorbeeld gaan om dezelfde doelen/passies en reacties in het leven of een levensritme.

Wanneer de verhoudingen in een gezicht wel HEEL sterk op elkaar lijken, kan het zelfs zo zijn dat je een hele speciale band voelt met deze persoon. Alsof het een zielsverwante is. Hoewel ik persoonlijk geloof in herkenning van personen vanuit de energiewereld, heeft deze vorm van aantrekkingskracht heeft niets met spiritualiteit te maken, maar is theoretisch verklaarbaar. Het heeft zelfs een naam: het echoïsme.Wil je hierover meer weten? Klik dan HIER. Naar de blog die gaat over een klik op het eerste gezicht.

Wil je de juiste mensen aantrekken voor jouw bedrijf, team of praktijk, dan is het belangrijk om te weten wie jij nou zelf bent als persoon. Zoals wat je drijft op werkgebied en hoe je jezelf profileert naar de buitenwereld. Slaag je erin om dit op jouw eigen unieke wijze te doen, beloof ik je dat je nooit meer "vervelende" klanten of werknemers zult krijgen die iets van je verwachten dat je niet kan of wilt geven. Ik ben ervan overtuigd dat alleen oprechte echtheid je de ware successen kan brengen, aangezien je dit ook vol kan houden op de lange termijn. Ik geloof persoonlijk dus ook niet in broodnijd aangezien mijn collega's andere individuen zijn met eigen expertise en karakter. Die ook weer op hun beurt hun gelijkgestemden zullen aantrekken die bij hen passen en niet per definitie bij mij.

Teamspirit

Hoe werkt dit dan als het gaat over het samenstellen van een succesvol team? In een team zoek je als teamlid doorgaans niet zelf je eigen collega's uit, maar is hiervoor een HRM medewerker of manager verantwoordelijk. Toch geldt ook hier vaak de onderliggende factor van gelijkgestemdheid!
Mensen die kiezen voor een bepaald beroep zullen immers ook bepaalde competenties bezitten. En bij personen met dezelfde competenties, zie je vaker een zelfde soort karakterstructuur. Dit karakter zie je dan vaak weer terug in een bepaald soort menstype.

Dus....ook binnen teams zie je vaak dat de mensen een beetje op elkaar lijken van uiterlijk. Meestal ben je niet gewend op op deze manier naar een groep werknemers te kijken, maar het is echt de moeite waard en het zal je verbazen wat hieruit te halen is. Je ziet bijvoorbeeld regelmatig een zelfde postuur, gezichtsvorm of gelaatstrekken terug komen in een groep. Soms zie je daardoor zelfs groepsvorming binnen een team, waarbij de personen die "afwijken" van de meerderheid (en er "anders" uit zien), de buitenbeentjes van het team worden.

Het creëren van een hecht en dynamisch team blijkt vaak een lastige opgave, aangezien veel managers zich helaas niet van bovenstaande bewust zijn. In dit geval kan het zo lopen dat een manager kiest voor een werknemer die prima past bij zijn of haar eigen structuur, maar niet persé bij de aard van het team waarvoor de persoon wordt aangesteld. Het gevolg kan zijn dat deze nieuwe werknemer totaal niet begrepen wordt door de collega's van het reeds bestaande team. Dit kan leiden tot een ongewenste aantasting van de sfeer binnen het team met alle gevolgen van dien. Ik heb het niet zelden zien gebeuren bij bedrijven en organisaties. Goed om te weten is dat dit anderzijds OOK ingezet kan worden als tactiek om een team wakker te maken of te laten groeien op achtergebleven gebieden! Wel is het in dit geval handig hierover met de teamleden te blijven communiceren, want alleen dan kan de samenwerking met een niet goed matchende nieuwe collega binnen een team gedragen worden.

Een tip die ik in het geval van het werven van personeel in een stabiel team geregeld geef is om een werknemer, die jij als werkgever (objectief) ziet als een voorbeeld of meerwaarde binnen het team, binnen grenzen mee te laten beslissen bij de aanstelling van een nieuwe collega. Hiermee blijft dezelfde positieve sfeer en eenheid binnen een team meer gewaarborgd, aangezien deze werknemer eveneens vanuit de eigen persoonlijkheid naar de potentiële nieuwe collega kijkt. En hierop een keuze zal baseren die passend is.

Een lastigere issue is die van een team dat een nieuwe baas krijgt. Want wanneer deze ver af staat van het karakter van zijn/haar voorganger, kan het gebeuren dat deze persoon door het gros van het team niet goed wordt begrepen en/of geaccepteerd wordt als leiding. Soms gaat het dan zelfs zo ver dat er onvoldoende respect is naar de leidinggevende of dat er steeds aanvaringen zijn met een team vanuit wederzijds onbegrip. Dit vraagt dan om inzichten en aanpassingsvermogen van beiden kampen en kost veel energie en tijd.

Het is om te huilen, onrust bij baby's

"Nederlandse baby's huilen meer", zegt een artikel op de site RTLnieuws.nl . Volgens de schrijver van het artikel ligt dat soms aan een lichamelijk ongemak van het kindje. Maar, stelt het artikel, nog vaker aan de manier waarop ouders tegenwoordig met hun baby omgaan: ze zouden geen geduld hebben of zelfs "het verleerd zijn om hun kind gewoon even te laten huilen".
Eigenlijk was ik wat ontdaan door het artikel. Want zowel als kinderverpleegkundige in het ziekenhuis, als in mijn praktijk komt ik de onrustige baby regelmatig tegen. Ik kan je vertellen dat ELKE ouder zijn uiterste best doet en alles aanwendt wat in zijn of haar vermogen ligt, om de beste ouder van de wereld te zijn. Dat het geduld soms opraakt is niet onlogisch met alle verwachtingen, drukte en afleidingen van tegenwoordig. Wanneer een kindje onrust laat zien raakt dat een ouder diep en ontstaan er vaak gevoelens van ongerustheid, wat logisch is. De natuur zorgt ervoor dat je als ouder diep verbonden bent met je kindje en wanneer het niet goed lijkt te gaan met een kind, gaat het op den duur natuurlijk ook niet meer zo fantastisch met de ouders.

Tranen met tuiten

Natuurlijk wil je als ouder graag een oorzaak vinden voor het huilgedrag. Hierbij proberen ouders het gedrag van hun telg vaak te verklaren vanuit dat wat zijzelf als volwassenen als een reden kennen om te gaan huilen. Men denkt hierbij doorgaans aan zaken zoals angst, pijn of ongemak. Toch ligt dat bij kleine kinderen anders. Zij kunnen zich immers niet anders uiten dan door te huilen. En huilen dus ook wanneer het gaat om honger, stress of slaap. Ik ben daarom ook absoluut géén voorstander van het laten huilen zonder de bemoeienis van een volwassene.

Het is goed om je te realiseren dat een jong kind totaal afhankelijk is van de omgeving. Het kan zichzelf (ook letterlijk) niet redden en heeft daar dus een verzorger voor nodig die gaat uitvogelen wat er nodig is en laat voelen dat er een basis is waar het kind onvoorwaardelijk op terug kan vallen. Het laten huilen in eenzaamheid tot het huilen stopt is naar mijn smaak dan ook géén goed idee.
Wat wel opluchting kan bieden aan een onrustige baby is het z.g "verhuilen", waarbij je een baby op schoot of in nabijheid van een verzorger laat uithuilen. Met deze techniek ontlaadt het kindje op een veilige manier opgeslagen stresshormonen. Het resultaat is vaak verbluffend goed, maar vergt veel van een ouder die toch al erg vermoeid is. Soms kan de helpende hand van een buitenstaander hierbij uitkomst bieden. Een bijzonder weetje is dat opgeslagen stresshormonen zich laten zien in het gezichtje en wel aan blijvend rode oogleden. (NIET te verwarren met de z.g. ooievaarsbeet, dat staat hier los van) In het geval van het ontladen van stress of het kalmer worden van het overprikkelde zenuwstelsel, gaat de roodheid van de oogleden op den duur ook weer afnemen.

Vaak willen we snel een oplossing voor het excessieve huilen. We willen dat het stopt omdat we er onrustig van worden en zoeken heil in allerlei symptoom bestrijdende technieken. Toch is het de moeite waard om te onderzoeken waar de kink in de kabel is ontstaan, daar dit de weg is naar echte rust voor het gezin. Het zoeken naar een oorzaak is niet gemakkelijk, omdat deze soms al is ontstaan tijdens de zwangerschap. Jammer genoeg wordt hier in de reguliere hulpverlening nog maar weinig rekening mee gehouden. Gelukkig wijzen steeds meer wetenschappelijke onderzoeken uit dat ongunstige omstandigheden in de zwangerschap wel degelijk invloed hebben op het gedrag van een kind na de geboorte. Een voorbeeld is dat baby's die veel stress ervaren, vaak ook overmatig spugen. En wanneer de stressfactoren worden weggenomen, ook het spugen afneemt. Eigenlijk zo gek nog niet. Aangezien stress ook bij volwassenen kan zorgen voor brandend maagzuur en reflux klachten.
Bovendien is het zaak om als ouders op zoek te gaan naar de gebruiksaanwijzing van je kind. Daar is veel tijd voor nodig, iets wat tegenwoordig lastig kan zijn voor jonge ouders in combinatie met werk en ambities.

Rust, regelmaat en voorspelbaarheid

Wanneer er onrust is bij baby's is het natuurlijk van belang om uit te laten sluiten of er een lichamelijke factor aan ten grondslag ligt. Pas wanneer dit is uitgesloten, door een bezoek aan een arts, kan je de pijlen gaan richten op de andere kant van de medaille. Hier kan bijvoorbeeld een babycoach of babyconsulent je bij helpen en inzichten geven. Dit traject is een combinatie van het zoeken naar waar de onrust in het gezin ooit begon (oorzaak), het leren kijken naar de behoefte van je kind en het toepassen van technieken die zorgen voor stress release. Het wegnemen van stress kan d.m.v. het aanbrengen van regelmaat en voorspelbaarheid in het dagritme. Een jong kind kan zichzelf namelijk nog niet reguleren en vaart wel bij het aanreiken van een ritme dat steeds in eenzelfde patroon wordt herhaald. Hierdoor gaat de baby uiteindelijk zelf het ritme herkennen, het slijt als het ware in als een gewoonte. Het effect hiervan is dat het kind op den duur "weet" wat er van hem/haar verwacht wordt bij bepaalde handelingen en dat brengt rust. (Denk hierbij bijvoorbeeld aan een slaapritueel.)

Aangezien een baby nog zo intens verbonden is met het gevoel en de ouders, kunnen stressfactoren van ouders mede een rol spelen in het ontstaan van de onrust bij de baby. Juist hier is vaak winst te behalen! Overbelaste en gestresseerde ouders missen de signalen die baby's uitzenden met lichaamstaal gemakkelijker. In dit geval kan de onrust bij baby's een heus probleem worden. Men raakt zo van de regen in de drup. Ook dit is een factor die nader bekeken en besproken kan worden, want om iets te kunnen waarnemen moet je wel weten waar je naar moet kijken. Sommige mensen zijn namelijk totaal niet op de hoogte van het feit dat baby's ware meesters zijn in lichaamstaal en mimiek!

De benadering van een huilbaby kan dus niet over één kam worden geschoren. Het mag duidelijk zijn dat er vele redenen kunnen zijn van het ontstaan van onrust en evenzoveel verschillende mogelijkheden om het aan te pakken. Hierbij is het van groot belang dat er een plan van aanpak komt dat past bij de persoonlijkheden van de ouders en de individuele behoeften van het kind.

Gelaatkunde ontmoet: The Naked Eye

Paravisie nov 2016

Inmiddels kennen jullie ze waarschijnlijk wel uit mijn voorgaande blogs: de gespiegelde foto's van gezichten. Een samengesteld beeld waarmee je in feite in één klap de twee gezichten onthult van een persoon: het privé-gezicht aan de linkerzijde en het publiek-gezicht rechts van het gelaat. Beiden met een eigen boodschap. Een voorbeeld hiervan is onlangs te lezen geweest in het blad Paravisie, waar je de karakteranalyse van Louis van Gaal die ik maakte, in het kort kan vinden . De volledige analyse van van Gaal vind je in één van mijn vorige blogs, KLIK HIER.

Maar wat als je niet het hele gezicht spiegelt, maar alleen de ogen? Wat zie je dan? Wat nemen wij waar aan alleen de ogen? Welke boodschap hebben zij voor ons en....waarom? Dit en nog vele andere vragen hielden Nathan Mooij al vele jaren bezig. Mooij is al jaren lang geïntrigeerd door ogen en alles wat ermee te maken heeft. Opzoek naar de boodschappen die ogen hebben, had hij vele ontmoetingen met verschillenden mensen uit verschillende disciplines. Dit bracht hem op het idee om portretten te gaan maken van mensen waarbij men enkel de ogen gespiegeld in het gezicht weergeeft. De foto's zijn esthetisch, emotioneel en ook intiem. Hij gaf zijn project een passende naam: "the Naked Eye Project".

If you look into my eyes

Zou je zien wat er gaande is in een mens, enkel en alleen maar door elkaar in de ogen te kijken? Zou je er verliefd op kunnen worden, of wordt je verliefd op één oog? Enkele vragen die waar Nathan Mooij antwoorden op zocht. Hij ontwikkelde een methode om de kracht van de ogen afzonderlijk van elkaar te kunnen zien, onderbouwd met theorie die hij onder meer opdeed uit zijn ontmoetingen.

Nathan Mooij, The Naked Eye Project

Nieuwsgierig naar zijn drive en gedachten, besloot ik contact te leggen. Nog nooit had ik Nathan ontmoet, toch verraadde zijn manier van spreken aan mij een persoon die duidelijk gelaatkundig voorzien moest zijn van het vuurelement in zijn communicatieve gelaatstrekken (ogen en mond). Vuur in gelaatstrekken staat voor passie en plezier en het levendig kunnen vertellen over dat wat jouw passie inhoudt. Vuurtypes zijn aanstekelijk, ze nemen je mee in hun enthousiasme. Vaak zijn ze verbaal goed onderlegd en woordkunstenaars. Je vindt ze meer dan gemiddeld in de kunst en creatieve beroepen. Zij durven uit hun comfortzone te gaan en dan vooral wanneer zij zich begeven in een inspirerende omgeving en niet alledaagse mensen, die voor hen werken als hout op hun vuur.

Hieronder vertelt Nathan zelf wat zijn project betekend voor hem en wat zijn gedachten en motieven zijn met betrekking tot zijn project.

Het naakte oog

"Het naakte oog Iedereen heeft een zintuig die het sterkst ontwikkeld is. Voor de een is het geur, voor de ander is het gevoel en weer een ander blinkt uit in gehoor. Zonder dat iemand het je verteld kun je het zelfs ontdekken uit de manier waarop ze ook letterlijk communiceren. Voor mij was dat zicht, kijken, zien. Ik zag dingen voor me, kreeg inzichten bij vraagstukken, zie dingen anders, en zie ze voor me (ook met mijn ogen dicht). Ik leerde makkelijk met hulp van een fotografisch geheugen, leerde voor fotograaf, kwam in de optiekwereld uit en werkte voor een grote stichting die mensen in de derde wereldlanden hielp aan zicht. Altijd werd ik verliefd op het eerste gezicht. Verliefd op ogen en uitstraling. Oog voor alle details en tegelijk het grote geheel zien. Eigenlijk draait mijn leven om alles wat visueel is. 

Ooit vertelde iemand me over de verschillende eigenschappen van hersenen. De linker helft verwerkt de rationele informatie en de rechter hersenhelft verwerkt de emoties en de creativiteit. Ik voelde me een extravert, creatief, gevoelig, bont, humoristisch mens en daardoor meteen aangetrokken door deze theorie, mezelf herkennend in de eigenschappen van de rechterhersenhelft. Er was bewijs, ik was een rechterhersenhelft-type! 

De optiekbranche, waar ik inmiddels naast mijn fotografie ook werkte, leerde me weer iets nieuws. Namelijk dat ogen gekoppeld zijn aan een hersenhelft en het lichaam in helften wordt aangestuurd door de hersenen. Over de ogen was relatief weinig bekend en wat ik vond sprak elkaar ook nog wel tegen. Ik leerde ook dat mensen met epilepsie soms een bepaalde operatie ondergaan waarbij het limbisch systeem, de connectie tussen linker en rechterhersenhelft, wordt verbroken. De hersenhelften hadden daarna geen goed overleg meer over wat ze zagen en registreerden. 

Mijn open blik zorgde ervoor dat ik ook in de spirituele hoek mijn informatie ging zoeken over het oog en specifiek over zien. Over oogcontact en connectie. Via Maori's uit NewZealand, het derde oog, medicijnmannen en een bijzondere geestelijke "moeder" ontdekte ik dat er meer is dan men kan zien. Zelf was ik al iemand die veel contact maak door oogcontact en mensen lees. Wat opviel en werd bevestigd, was dat als je innig oogcontact maakt met een geliefde of dierbare je elkaar oprecht aankijkt, in één oog, nooit twee. Waarom maakten we onderbewust daar een keus? Hebben we een connectie oog? Zit achter één oog de persoon die je zoekt? Zien we iemands ware persoon daar? Misschien de ziel? Als je dit wil testen, ga dan eens bewust recht tegen over iemand zitten en kijk elkaar eens aan voor 2 minuten en wordt bewust van het oog dat je kiest en maak daar contact mee, zonder woorden in stilte. Wissel eens af na een minuut en kijk of je het zelfde contact maakt. Ervaar het verschil. 

Ik verdwaalde inmiddels jaren in een wirwar van theorieën, ervaringen, spiritueel en wetenschappelijk, mooie mensen, mooie ogen, mooie fotografie, en mooie reacties op de beelden en de verhalen die ik erover vertelde. Neurologen, oogartsen, optometristen, opticiens, sjamanen, gelaatkundigen, traumapsychologen en vooral veel bekenden die het bokje waren als proefportretten lieten allemaal hun meningen los op het project. Het kon niet anders dan uitgewerkt worden in een boek. En door de reis heen veranderde het doel. Ik wilde niet meer een theorie bewijzen of vastleggen, ik wilde een platform in de vorm van foto's aanreiken waarbij men zelf een conclusie kan trekken over wat ze zien. 

Wat ogen vertellen: the naked eye project

Als je een keer intenser oogcontact maakt met iemand en het verschil voelt dat ik zelf ervaren heb, dan is mijn doel bereikt. Meer echt contact tussen mensen, meer echt kijken. Ogen zijn zo mooi en bijzonder; helemaal de ziel achter het oog, met al haar kwetsbaarheden en emoties."

Nathan Mooij, The Naked Eye Project

Op vrijdag 10 februari is er de laatste fotoshoot van The Naked Eye Project.
Meer informatie hierover vind je op https://www.facebook.com/events/1359286050813240/

Als blikken konden doden: de staredown.

Nederland was er even vol van: de wedstrijd tussen Rico Verhoeven en Badr Hari. Bomen van kerels, met markante gelaatstrekken. Charisma kent bij deze heren geen grenzen.
Vaak is er kritiek op de bokswereld en wordt het in verband gebracht met agressie en onderwereld. Toch vind ik persoonlijk dat er in de professionele bokswereld juist veel wederzijds respect te zien is. Daarnaast zijn de boksers vaak zeer gedreven en rasechte topsporters met respect voor hun tegenstander. Mijns inziens is er meer zinloos geweld in andere takken van sport, maar ieder zijn smaak natuurlijk.

Wat vooral mijn aandacht trok in de aanloop naar deze wedstrijd was de zogenaamde "staredown". Dat is het moment waarop de strijders oog in oog komen met elkaar. Ze maken intens en langdurig oogcontact. Heeft dat effect op het spel? Reken maar van YES!
(Filmpje niet te zien? Klik op DEZE link)

De zetel van het hart

Ogen, de spiegel van de ziel, de zetel van het hart. Er worden veel poëtische teksten gewijd aan de menselijke kijkorganen. Ogen liegen niet, gewoon omdat ze het niet kunnen! Eerder schreef ik al een blog over non-verbale communicatie (klik HIER) en het maken van oogcontact in relatie tot het leggen van contact met een ander persoon.
Intens oogcontact is intiem en soms ook.....intimiderend. Ogen geven informatie over de gemoedstoestand van een persoon. Ze dragen een emotionele boodschap over.

In het geval van een staredown is er geen enkele sprake van de communicatie driehoek (klik HIER) die wij normaliter gebruiken in een ontmoeting met een ander. De staredown is een regelrechte confrontatie met het innerlijk en de bijbehorende emoties. Oog in oog met de slechtste kant van je tegenstander. Hartstikke eng, zelfs voor een stoere spierbundel met haren op zijn tanden. Tijdens dat moment is er totaal geen ruimte voor twijfel of angst, ook niet een héél klein beetje.
Je kan je voorstellen dat dit een enorme druk legt op een persoon. Dat is heel vaak ook zichtbaar. Bij de minste twijfel gaat de blik niet verloren, maar doet eerst het lichaam rare dingen met ons. Onder invloed van stresshormonen gaan we bijvoorbeeld wiebelen, bewegen, hijgen. Het lichaam krijgt het signaal in de hersenen dat er gevaar dreigt en wil vluchten, vechten of het verlamd. Wanneer je je bewust bent van dit proces, is het wel mentaal (tijdelijk) te onderdrukken. Dan is er eigenlijk sprake van een acteerspel. Sommige boksers zijn daar ongelofelijk goed in!

Electrisch gedrag

Het gedrag of de uitwerking van stress in combinatie met intens oogcontact kan zorgen voor een niet te onderdrukken lichamelijke explosie, dat wat we in de praktische mensenkennis "elektrisch gedrag" noemen of "veranderingsenergie". Men heeft zichzelf op dat moment niet meer in de hand en laat verbaal en non-verbaal vernietigend gedrag zien naar buiten. Dat zijn de momenten die je ook veel ziet in de staredowns. Het is een ontlading van de opgebouwde spanning.

Niet elk mens zal op deze wijze reageren. De mate van reactie is absoluut gerelateerd aan karaktereigenschappen. Dat wil zeggen dat ook niet iedereen de mindset heeft van een bokser en je dus bepaalde geestelijke competenties zal moeten bezitten, naast een talent voor bewegen, om een hele goede te worden.

Het opbouwen van het elektrisch gedrag is te versterken, bijvoorbeeld door in beweging te komen met armen en schouders, sarcasme, een over-kritische (non-verbale) houding van de tegenstander, harde muziek en opruiende omgeving. Dat is ook vaak zichtbaar als breekmoment wanneer het tijdens de staredown tot een uitbarsting komt tussen beide partijen. (Filmpje niet te zien? Klik op DEZE link)

Elektrisch gedrag komt helaas ook veel voor buiten de vechtsport, in onze gewone buitenwereld. Vooral politie en zorgpersoneel krijgt er helaas steeds vaker mee te maken. Logisch dat het in deze sectoren gebeurd, aangezien juist daar veel sprake is van spannende situaties en stress van slachtoffers en/of patiënten met de bijbehorende omstanders. Goed om te weten voor deze beroepsgroepen is dat deze krachtige veranderingsenergie ook te verzwakken is. Denk hierbij aan geconcentreerde lichamelijke arbeid (negeren van de tegenpartij), vriendelijke muziek, humor, planmatig/duidelijk zijn, gelatenheid (oogcontact verbreken). Hieronder zie je een filmpje waarbij één van de boksers bij opkomst struikelt. De persoon loopt vervolgens wat klunzig en verlegen door de ring in. Met als gevolg dat de intensiviteit van de staredown verdwijnt en plaatsmaakt voor een lach van beide deelnemers en een giebelig publiek. (Filmpje niet te zien? Klik op DEZE link)

Vooral het verbreken van oogcontact of afwenden van de tegenstander is zichtbaar tijdens staredowns. Soms zelfs maar in een fractie van een seconde. De bokser Mike Tyson geeft zelfs toe hierop aan te sturen om ervoor te zorgen dat zijn tegenstander al voor de wedstrijd met 1-0 achterstaat. Het winnen van een wedstrijd heeft in dat geval wellicht minder te maken met de lichamelijke kracht en meer met het geestelijke spelletje van een goede acteur.

Dubbelop? Identieke tweelingen en gelaatkunde

Dames Imme en Liv

Al lang had ik de wens een identieke tweeling karakterkundig te mogen analyseren. Ik kom ze namelijk veelvuldig in mijn leven tegen. Vroeger zat ik bij 2 identieke tweelingen in de klas, maar ook later in mijn leven bleven ze, tot op de dag van vandaag mijn pad kruisen en me boeien. Al op jonge leeftijd was ik gefascineerd van hun overeenkomsten EN van hun verschillen. Graag wilde ik weten waarin de verschillen zaten en waarom. En wat deze verschillen dan vertelden over ieder van de tweeling, afzonderlijk van elkaar.

Ook op mijn gelaatkunde pad deed het "tweelingen-fenomeen" zich opnieuw voor. Dankzij het enthousiasme van Laura is het me nu dan ook gelukt om tot een twin-analyse te komen van haar tweeling dochters, twee schatten van baby's: Liv en Imme!

Tweeling praatjes op het eerste gezicht

Er bestaan veel leuke tweeling weetjes, zo blijkt dat 25% van de identieke tweelingen gespiegelde fysieke kenmerken heeft. Hierbij kan je denken aan bijvoorbeeld moedervlekken en haarkruinen. In de observaties die ik de afgelopen jaren deed is mij dit inderdaad opgevallen. Soms bij moedervlekjes, maar vooral ook dat bij de identieke tweeling er vaak één linkshandig is terwijl de andere rechtshandig is georiënteerd.
Wat mij verder is opgevallen is dat zij vaak aanvullende aangeboren karaktereigenschappen bezitten. Het lijkt er soms op dat zij elkaar nodig hebben om in balans te zijn en blijven. Voorbeelden hiervan zijn dat het ene kind van nature dominant is en beweeglijk, en de ander afwachtend en introverter van aard. Vaak is dan bij het introvertere kind dan tevens sprake van een minder weerstandvermogen (minder goed voor jezelf kunnen opkomen en trager herstel op celniveau.)
Met betrekking tot de lichaamstaal spiegelen tweelingen elkaar opvallend veel. Ook wanneer zij elkaar niet direct zien. Een mooi voorbeeld hiervan zie je op de bovenste foto, waarbij beiden dames zich enigszins verwonderen over mijn aanwezigheid met camera boven hun (staande op een stoel ;-)).

Imme en Liv, identiek en toch zo verschillend

Gelaatkundig zie ik bij identieke tweelingen ook op jonge leeftijd al duidelijke verschillen. Hierbij kan je denken aan verschillen in breedtelijnen in het gelaat, de vorm van het voorhoofd en subtiele verschillen van oog-, neus- en mondvormen. Eigenlijk is dat logisch. Naast het (bijna) identieke genen pakket heeft omgeving ook invloed op onze uiterlijke ontwikkeling. Denk hierbij aan alle unieke ervaringen die een mens op doet in zijn leven. Ook bij identieke tweelingen is dit verschillend. Veel zichtbare verschillen zijn zo op het oog minimaal zichtbaar, maar bij nader onderzoek toch opvallend verschillend. Hoe langer en vaker je ernaar kijkt, hoe beter je het gaat zien.

Ook de hoofdjes en snoetjes van de dames zijn op het eerste gezicht erg gelijkend. Zodanig dat het lijkt alsof het om hetzelfde kind gaat, alleen dan met een andere gelaatsuitdrukking. Op het tweede gezicht zien we echter duidelijke verschillen in breedtelijnen, voorhoofdvorm, oogopslag en mondvorm. De basale gezicht- en schedelvorm is sterk gelijkend. Het zijn de kleine details die het em doen!

Op het tweede gezicht

Naast het kijken naar het gezicht, is het de moeite waard om te kijken naar de aanleg van de schedels. Deze is deels genetisch bepaald. Dat maakt dat we regelmatig gelijke(nde) vormen terug zien bij één van de ouders. Schedelvorm geeft informatie over onze basis. Dus bij gelijkende vormen, zal er ook herkenning zijn tussen ouder en kind. In het geval van duidelijke vorm verschillen is de wederzijdse herkenning vele malen minder aanwezig. Regelmatig tref ik op consulten hier een reden aan voor conflicten tussen ouders en kind: men herkent letterlijk elkaars vorm niet. Iets waar niemand iets aan kan veranderen, het is wat het is. Wel is het mogelijk om je aan te passen als ouder aan de behoeften van het kind, zodat het zich optimaal kan ontwikkelen.

Kijk maar eens goed naar de verschillen die je waarneemt bij de tweeling van dit artikel. Ook bij hen spelen genetische vormen mee. Opnieuw is het ook hier al de omgeving die een rol speelt in te ontwikkeling van hun individualiteit.
Onder de foto's vind je de uitleg van hun overeenkomsten en verschillen.

Imme

Liv

Hieronder vind je een korte lezing van de zusjes met de verschillen die het duidelijkst zichtbaar aanwezig zijn.

Imme heeft duidelijk zichtbare natuurlijke dominantie, zij is daarmee het kind dat zich het gemakkelijkst zal laten zien naar buiten toe, ze is wat sneller over haar verlegenheid en onzekerheden heen. Waarschijnlijk zal Imme degene van de tweeling zijn die de ander in bescherming gaat nemen. Zij neemt het voortouw van de twee. Liv zal Imme volgen, vaak is dit al op jonge leeftijd zichtbaar, bijvoorbeeld in het spiegelen van elkaar. Liv volgt Imme hierin.

Beiden kinderen hebben een breed hoofd, gemeten tussen de vooroorpunten. Liv heeft een zichtbaar smaller hoofd dan haar zus. Dit geeft het weerstandsvermogen aan. Hoe smaller het hoofd, hoe meer tijd een lichaam nodig heeft voor celvernieuwing en het afvoeren van gif- en afvalstoffen. Dat maakt dat Liv waarschijnlijk meer slaapt of slaap nodig heeft dan haar zusje, aangezien afvalstoffen door de hersenen worden uitgewassen in de slaap. Een interessant wetenschappelijk naslagwerk hierover, vind je HIER.
Gelaatkundig is de vorm van de mond een opvallend detail. Imme heeft een zuinige mond, maar wel goed ontwikkelde lippen. Liv heeft smal ontwikkelde lippen. Lippen staan voor de wijze van communicatie, maar ook voor de reflexzones van de darmen die zichtbaar zijn in het gezicht. Liv's darmen zijn ook daadwerkelijk "anders" ontwikkeld dan moeder natuur heeft bedoeld!

Natuurlijk hebben zij ook veelovereenkomsten! Denk hierbij aan hun, in verhouding gezien, bredere hoofdvorm op de gebieden van waarneming, weerstandsvermogen en daadkracht. De kinderen ontvangen hiermee veel prikkels van buitenaf, zijn motorisch druk en kleine doorzetters! Ze zijn beiden gevoelig voor veranderingen, wensen veel duidelijkheid en veiligheid van ouders en omgeving en hebben beiden een goed ontwikkeld zijhoofd, wat staat voor het kunnen aangeven van grenzen door NEE te zeggen. Je kan je voorstellen hoe deze eigenschappen zich gaan vertalen in latere ontwikkelingsfasen ;-)

Tot slot wil ik nog kwijt dat ik heb genoten van het bezoek van de meisjes met hun schattige grote broer Milan en hun begeleiding! Graag wil ik mama Laura hartelijk bedanken voor de moeite die zij wilde nemen om mij te bezoeken, zodat deze blog tot stand kon komen.

Het ligt nogal gevoelig: het hoogsensitieve kind

Overal kom je het tegenwoordig tegen, de term hoogsensitief kind. Er zijn tegenwoordig hele checklijsten, waarop je kan zien wat de "symptomen" zijn van het hooggevoelige mensenkind. Maar.... kijkende naar de drie kiembladenleer van Huter, heeft elke baby en jong kind recht op hooggevoeligheid! En ja....het is schedelkundig ook aantoonbaar. Zeer zeker bij de kinderen die het talent hebben om later...als ze groot zijn...hoogsensitief te blijven.

Drie kiembladen

De driekiembladenleer is afkomstig uit de embryologie. Het komt erop neer dat elk mens gegroeid is uit drie kiemlagen. Van binnen naar buiten heten ze: Endoderm, mesoderm en ectoderm. Uit elke kiemlaag, ontstaat er een bepaald gedeelte van de mens. Deze kiembladen bepalen mede de vormen van ons lichaam en gezicht.

Ik wil het nu, in het kader van het HSP verhaal, hebben over de ectoderme laag. Dat is het buitenste kiemblad, het blad dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van opperhuid, haren, nagels en talg-, zweet-, melk-, traan- en speekselklieren. Ook het reukepitheel, de lens en het binnenoor worden gevormd uit deze laag evenals de hypofyse voorkwab.

In het neuraal ectoderm worden het centraal zenuwstelsel, het netvlies, de hypofyse achterkwab, de diepe delen van de grote hersenen (ganglia), zenuwen, kieuwboog kraakbeen, het bijniermerg en de pigmentcellen gevormd (bron: ontwikkeling van een menselijk embryo). Het buitenste kiemblad vertegenwoordigt dus eigenlijk alle achterliggende "symptomen" die worden genoemd bij hooggevoeligheid!

Laat het nou zo zijn dat geen enkel mens de drie kiembladen even goed ontwikkeld heeft. Dat wil zeggen: iedereen heeft er drie, maar...niet alle drie zijn ze even sterk uitgegroeid. Dat is een logisch geheel, want elke mens ziet er anders uit en iedereen heeft zijn eigen talent. Je talenten krijg je dus mede door de wijze waarop de kiembladen zich ontwikkelen. Is het mesoderm goed ontwikkeld (de laag waar zich o.a. spieren en botten uit vormen), dan zal je dus atletischer gebouwd zijn!

In het geval van een goed ontwikkeld ectoderm, zal je talent dus o.a. liggen op het gebied van zintuiglijk waarnemen. Je zal dan dus beter dan de gemiddelde kunnen voelen met de huid, beter kunnen ruiken en scherper kunnen horen. Daarnaast zal de overdracht van dat wat is waargenomen op een sterkere of snellere wijze aankomen bij het centrale zenuwstelsel!

Het uiterlijk doet ook mee

De mate waarin de kiembladen zich ontwikkelen, is ook zichtbaar aan het lichaam en gezicht van een mens. Zoals ik eerder al het voorbeeld noemde met betrekking tot het mesoderm en de atletisch gebouwde mens. Een mens met een groot uitgegroeid ectoderm heeft ook zo zijn lichamelijke kenmerken. Kenmerken die dus voortkomen vanuit alles wat zich ontwikkeld uit de buitenste kiemlaag, zoals boven beschreven.

Een sterk ontwikkeld ectoderm laat de volgende uiterlijk kenmerken zien:

- Grote ogen
- Fijn getekende gelaatstrekken
- Zachte en stralende huid, met fijne poriën. Huid is gevoelig
- Dun haar en zachte nagels
- Kleiner van postuur
- Kleine extremiteiten
- Verhoudingsgewijs groot (boven)hoofd

Wat betreft het hoofd zijn er hoofdvormen, die meer "kans" hebben op een hooggevoelig vervolg richting de volwassenheid. Het gaat hierbij dan om de frenologische plaatsen: gevoeligheid (rond achterhoofd), de behoedzaamheid en alle plaatsen die te maken hebben met het z.g. grote "bovenhoofd".

Iedereen is dus hoogsensitief?

Ja en nee. Iedereen heeft het potentiële talent als pasgeborene en jong kind. Dit met de wetenschap dat hoogsentitiviteit te maken heeft met de ontwikkeling van het buitenste kiemblad. Jonge baby's richten zich nog voornamelijk op hun zintuigen en gevoel, ze kunnen niet anders en zullen hoogsensitief MOETEN zijn.

Ervaringen in de baarmoeder kunnen een kind al vóór de geboorte extreem gevoelig maken. Stress bij de moeder is hier een duidelijk voorbeeld van. De aanwezige stresshormonen van de moeder komen via de placenta bij het kind terecht, waardoor deze als het ware in een super alerte toestand geraakt. Dit kan een rede zijn van overmatig huilen na de geboorte.

Niet bij iedereen zal het buitenste kiemblad dus uitgroeien tot een talent. Het uitgroeien is deels genetisch bepaald, maar wordt ook beïnvloed door omgeving waarin het kind opgroeit. Dat wil zeggen dat een baby met gevoelige, rustige ouders, anders opgevoed zal worden en andere impulsen zal krijgen dan een baby waarbij de ouders rationeel en dynamisch zijn.
Hoogsensitief zijn, is mijns inziens een talent en geen bijzonderheid. Net als mensen die heel goed zijn in sport of zaken doen. Daar drukken we ook geen stempeltje op, maar we bewonderen hen juist om hun talent!