Van top tot teen: de masterclass gelaatkundig analyseren.

Nog steeds ben ik aan het nagenieten van de masterclass analyseren van gisteren! Terugkijkend naar de foto's voel ik me trots op alle deelnemers!

Alle aanwezigen hadden eerder één of meerdere cursussen gevolgd binnen de praktische mensenkennis. Sommigen nog samen met mij bij Anette Müller, sommigen bij een Nederlandse of Duitse collega. Er waren hiermee natuurlijk ook verschillen in ervaring met gelaatkunde, maar dat maakte deze dag nou juist zo speciaal. Er was voor allen één grote overeenkomst: de liefde voor het observeren van de medemens zonder oordeel met de overtuiging dat alles wat er te zien is goed is en gezien mag worden.

Ik vond het prachtig om te zien dat iedereen zijn eigen expertise had meegebracht. En het is ook heel goed om deze binnen het toepassen van een analyse niet te vergeten. Dat maakt een analyse namelijk heel krachtig en blijft het een natuurgetrouw onderdeel van jezelf.
Om dat we tijdens deze masterclass werken met een schema als houvast, loop je altijd een beetje het risico dat je eigen creativiteit wat naar de achtergrond verdwijnt. Uit ervaring kan ik vertellen dat dit slechts van tijdelijke aard is. Langzaam maar zeker zal de praktische mensenkennis zich verweven in je eigen expertise. De reden hiervoor is dat gelaatkunde zo breed is, dat het ook op een heel breed vlak ondersteunend kan zijn.

Van top tot teen

Zo bekijken we een mens binnen de zo'n masterclass. Al doet de naam "gelaatkunde" anders vermoeden, kijken we naar een mens in zijn totaliteit en niet alleen maar naar het gezicht. De cursisten leren hoe je een persoon kan observeren en waar je begint met kijken: naar het grotere geheel.
Wat vaak speelt tussen ons mensen, is dat wij doorgaans niet gewend zijn om echt GOED naar elkaar te kijken. Ik merk ook regelmatig met analyses dat mensen even moeten wennen aan mijn wat vasthoudende en starende observatie van hun lichaam en gezicht. Vooral het kijken naar het gezicht en in de ogen kan soms wat onnatuurlijk aanvoelen en beginnen mensen niet zelden een beetje verlegen te lachen of weg te kijken.
Het leren kijken begint met het overwinnen van je eigen overtuiging dat je een oordeel moet hebben of dat wat je ziet. Je hoeft er echter helemaal niets van te vinden, het is een observatie die je toepast en die is objectief van karakter!

Een ander obstakel in het leren analyseren is om te vertellen aan de persoon voor je wat je ziet en wat dat voor diegene zou kunnen betekenen. Dat is inderdaad ook een heel lastig punt. Ook ik heb tijdens trainingen in mijn eigen opleiding vaak genoeg meegemaakt dat men allerlei zaken in het wilde weg riep tijdens oefenanalyses. Tijdens een training patho-fysiognomie (de ziekteleer zichtbaar in het gezicht) ben ik serieus van allerlei enge ziektes gelaatkundig verdacht, door een niet voldoende getrainde medecursist die alles met grote stelligheid verkondigde. Ik heb er gelukkig om kunnen lachen, maar het heeft mij wel aan het denken gezet dat je zulke dingen niet moet willen in een oefening met mensen die nog niet alle kneepjes van het vak beheersen. Daarom is een goede begeleiding een noodzaak.
Gelukkig waren alle deelnemers van de masterclass zich zeer goed van bewust van de ethiek en voorzichtigheid die oefenen met elkaar met zich meebrengen. Er werd door iedereen zeer zorgvuldig met uitspraken en inzichten over "de ander" omgegaan. Een groot compliment waard!

Bij leren hoort ook het mogen maken van fouten in de oefening. Het advies is dan ook om vooral ook veel te oefenen met vrienden en bekenden, die weten dat je nog aan het leren bent. Veel van de mensen in mijn eigen omgeving zullen zich nog vast en zeker mijn mailtjes herinneren, waarin ik de vraag stelde wie zich durfde aan te melden bij mij als proefkonijn. En hoewel ik steeds opnieuw dacht: "daar zal wel niemand oren naar hebben", had ik toch steeds opnieuw weer een hele groep lieverds die zich beschikbaar durfde te stellen aan mijn "experiment". ;-)
Ik heb bij veel mensen van héél dichtbij mogen zien hoe zij zich vanbinnen en vanbuiten voelen en zich presenteren in de wereld. Niet zelden was ik daarvan zelf onder de indruk of verrast. Niet alleen van de mens die zich schuil hield achter dat gezicht, maar ook van de verhalen uit hun verleden die geschreven stonden in hun lichaam, hoofd en gezicht.

Ik wens alle deelnemers van de masterclass even veel verwondering, plezier en mensenkennis toe en kijk uit naar een toekomst met vereende kennis en krachten!