Zit u wel eens met de handen in het haar (of in dat van een ander)?

Voor mij is het erg leuk om te merken dat gelaatkunde een onderwerp is waar blijkbaar veel interesse voor bestaat. Natuurlijk zijn er ook altijd de sceptische mensen, en dat is helemaal prima want juist dat houdt de zaken beter in balans. Gelaatkunde is echter niet iets wat zweverig is. Het is een eeuwen oude leer die zowel in de oosterse- als westerse wereld terug te vinden is. Daarnaast kent het ook in verschillende geloven zijn vormen, zoals in de Kabbala.

Het onderwerp dat ik wil aansnijden in dit blog is een wat luchtige, die van het haren lezen. En jaaaa, ik hoor de sceptische lezer alweer hardop lachen. Harenlezen is echter veel logischer dan je denken zou!

Een haarscherp gevoel voor gevaar

Onlangs viel per toeval mijn oog op een gepost artikel op het web over een onderzoek dat zou zijn gedaan door de Amerikaanse defensie.

Het artikel beschrijft een casus waarbij het leger opzoek ging naar getalenteerde jonge scouts. Men was met name op zoek naar jonge mannen met een bijna bovennatuurlijk speur- en overlevings-talent. Aangezien dat jonge Indianen hierbij een logische keuze waren, werden een selectief aantal van hen gevraagd voor deze special forces. Eenmaal in training binnen het leger leken hun bijzonder talenten, vreemd genoeg, als sneeuw voor de zon verdwenen!
Bij navraag gaven de oudere rekruten aan dat hun zesde zintuig verloren was gegaan met het afscheren van hun lange haren tot het welbekende Amerikaanse legerkapsel. Het leger besloot hierop een test uit te voeren:
Een langharige recruut slaapt in het bos en wordt bespied en beslopen door "de vijand". Nog lang voordat er echt gevaar ontstond werd de recruut wakker en kon het gevaar voortijdig ontwijken. Na het aanbrengen van het militaire kapsel faalde dezelfde rekruut volledig en leek zijn bovengemiddelde gevoeligheid voor gevaar te zijn verdwenen.

De conclusie van het verhaal is dat de haren zouden fungeren als naar buiten gebrachte uiteinden van het zenuwstelsel. Men beschouwd ze in het artikel als verlengde voelsprieten die onze hersenen voortijdig van veranderingen in energie informeren, waardoor de personen met lange haren gevoeliger zouden zijn voor veranderingen in energie of gevaar.

Een mooi verhaal en of het nou waar is of niet, er zit zeker een goed punt in aangaande de structuren leer van Huter. Haren, huid en zenuwstelsel vallen volgens deze theorie namelijk onder het ectodermale kiemblad. Dat is het kiemblad van waaruit onze "buitenkant" zich ontwikkelt.

Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt

Binnen de praktische mensenkennis weten we dat haren reageren op een verandering in de gemoedstoestand.

Dat wil zeggen dat onze haren letterlijk ergens van overeind gaan staan. In de dierenwereld is dat iets wat heel duidelijk zichtbaar is. Kijk maar eens naar de nekharen van de hond die zich bedreigd voelt, of de dikke staart van een kat in een negatieve stemming.
Huid en haren reageren op onze innerlijke gemoedstoestand. Zo ook bij de mens op het hoofd. De verandering ontstaat door een onbewuste reactie van ons zenuwstelsel op een emotie. Met de wetenschap van de 42 plekken die te duiden zijn op een hoofd (volgens de schedelleer of frenologie) is het een logisch geheel dat men zou moeten kunnen zien, aan veranderingen van hoofdhuid en/of haren, wat er gaande is in de gestemdheid van een mens. Het is zelfs mogelijk om te bepalen aan de hand van de locatie van de verandering, waar de reactie mee te maken zal hebben.

Uit ervaring kan ik mededelen dat haren inderdaad heel wat te vertellen hebben. Wat ik zelf heel frequent zie bij het kijken naar hoofd en haren, is dat bij spanningen in een liefdesrelatie de nekharen op de plaats van het zogenaamde "nest" (geduid in de tekening als lichamelijke liefde) rechtop staan of de spanning van de huid als spanningsloos of slap te duiden is. En ander voorbeeld is die van de persoon die zich heeft geërgerd aan een collega. Hierbij wijken de haren op de plek van het "huis" (midden van het achterhoofd) aan de rechterzijde van het hoofd uiteen. Ik kan nog vele voorbeelden noemen het is een boeiend geheel, het haren lezen.

Bij het geven van lezingen en consulten zijn mensen regelmatig stomverbaasd over mijn verklarende uitspraken m.b.t. hun haar, gezien het feit dat ik hen nooit eerder zag en niet op de hoogte kan zijn van deze zaken. Het leidt vaak tot hilarische taferelen!

Ondanks de spannende verhalen over langharige soldaten met extra antennes naar het zenuwstelsel, is het leren zien van emoties aan huid en haren wel degelijk een feitelijk leerbaar iets. Wanneer men bekend is met de faculteiten van de frenologie is het niet zo heel moeilijk om het te kunnen verklaren, iets dat u zonder dat u er grijze haren van krijgt kan leren! Dat wat vanbinnen leeft laat zich naar buiten toe zien, dat is wat gelaatkunde keer op keer laat zien. Dus...waarom zou dat niet ook andersom het geval kunnen zijn?

Müsset im Naturbetrachten
Immer eins wie alles achten;
Nichts ist drinnen, nichts ist draußen;
Denn was innen, das ist außen.
So ergreifet, ohne Säumnis,
Heilig öffentlich Geheimnis.

~J.W. von Goethe~